De Le Mans Classic wordt elke twee jaar gehouden; Iedere editie wordt dit evenement weer groter en behoord inmiddels tot de grote historische autosport evenementen. Meer dan 350 deelnemers zullen hun opwachting maken met de auto's die tijdens de 24 uurs race tussen 1923 en 1979 geschiedenis schreven.
De auto's zullen worden verdeeld in zes grids, die elk een ander tijdperk vertegenwoordigen. Zo zal gedurende 24 uur het circuit van Le Mans gevuld zijn met prachtige racende bolides.
De start van de race zal op traditionele wijze plaats vinden, de courreurs zullen vanaf de pits rennend naar de auto's gaan en proberen zo als eerste te kunnen vertrekken. In overeenstemming met de traditie, zal de start op zaterdag om 16.00 uur plaats vinden en de finish 24 uur later.

Naast een tentoonstelling van een reeks van prachtige auto's uit de Le Mans historie en dito tijdperk, zal ook een parade van Europese clubs op het ruim 13 km lange circuit plaatsvinden.

24 uur Le Mans

De 24 uurs race van Le Mans kent een enorm lange historie en is samen met de Mille Miglia een van de oudste endurance races in de autosport.
Toen de eerste race in 1923 werd gereden was er nog nauwelijks sprake van een circuit. Het grootste deel van het parcours was onverhard en de lengte was toen nog 17,262 km. Het idee was om de race iedere 2 jaar te gaan rijden maar in 1928 werd besloten om hier een jaarlijks evenement van te maken.
De 24 uur van Le Mans is de oudste en grootste autorace ter wereld voor sportwagens. Het is, samen met de Grand Prix van Monaco en de Indianapolis 500, de beroemdste race van het jaar. Er komen zo'n 300.000 toeschouwers op af, er zijn 2500 journalisten aanwezig en bijna 200 miljoen mensen volgen de race op TV. Daarmee is de 24 uur van Le Mans ook het grootste jaarlijkse sportevenement van Europa.
In totaal starten er 50 auto's, in verschillende klasses, elk bestuurd door 3 coureurs. De auto's worden geselecteerd uit het veel grotere aantal ingeschreven auto's. De door de organisaties uitgenodigde teams krijgen op de eerste zondag van mei de kans om één dag op het circuit te testen. Op de maandag en dinsdag voor de race in juni worden alle auto's gekeurd op een plein in het oude centrum van de stad. Net als de test in mei trekt de keuring tienduizenden toeschouwers. Op woensdag en donderdag worden van 7 uur 's avonds tot middernacht de kwalificatie sessies verreden, die de startopstelling bepalen. Op de vrijdag, een rustdag, worden alle coureurs aan het einde van de middag op oude auto's door het centrum van de stad gereden. Deze parade trekt ruim 60.000 mensen. Na een warm-up op zaterdagochtend en vele festiviteiten op de starting grid, gaat de 24 uur van Le Mans traditioneel om 15.00 uur van start.

1955 een rampjaar

Voor Le Mans vond het ultieme dieptepunt plaats in 1955. Pierre Levegh vloog toen met zijn Mercedes Benz de tribune in en zorgde voor een onvoorstelbaar inferno. Inclusief de coureur vonden 83 mensen de dood en raakten honderden gewond, waarvan velen zeer ernstig.
Wie de beelden bekijkt ook al is het niet voor de eerste keer- blijft verbijsterd staren naar de onvoorstelbare ramp die zich voor je ogen voltrekt. Om vervolgens te zien dat baancommissarissen op een zeer vanzelfsprekende wijze de grootste brokstukken van de weg halen om de wedstrijd door te kunnen laten gaan. Met een tribune in lichterlaaie waar tientallen mensen liggend, staand en schreeuwend verbranden, rijden de bolides gewoon verder.
Pas 's ochtends, als het dodental bekend raakt, besluit Mercedes om zijn twee overgebleven bolides, waaronder die van de koplopers Juan Manuel Fangio en Stirling Moss, uit de wedstrijd terug te trekken. Mike Hawthorn en het Jaguar team bleven in de wedstrijd doordat zij vonden dat ze niet verantwoordelijk waren voor de crash. Hawthorn won de race met zijn teamgenoot Ivor Bueb, maar vierden hun overwinning niet. De begrafenisdiensten voor de overledenen werden de volgende dag gehouden in de kathedraal van Le Mans.
Na de race werd na officieel onderzoek vastgesteld dat het ongeluk niet door Jaguar veroorzaakt was, en dat het ging om een raceongeluk. De dood van de toeschouwers werd verhaald op de ontoereikende veiligheidsmaatregelen van het circuit, wat leidde tot het verbannen van autosport in Frankrijk, Zwitserland, Duitsland en andere landen tot de circuits aan een hogere veiligheidsmaatstaf waren aangepast. Toch ging in 1956 de 24 Uurs-race natuurlijk gewoon weer door.

Terug in de tijd

Le Mans Classic is een tweejaarlijkse evenement gehouden op het terrein van de 24 Uren van Le Mans. Gezien de lange en bijzondere historie van Le Mans werd in 2002 besloten de oude glorie een beetje te herstellen en een eerste editie Le Mans Classic georganiseerd. Sindsdien word elke twee jaar in juli dit evenement georganiseerd op het 13,65 km lange circuit.
Voor de Le Mans Classic van 2002 was het de eerste keer sinds 1923 dat het volledige 24-uurs circuit, waarvan een deel uit openbare weg bestaat, werd gesloten voor verkeer. Dit gebeurd verder alleen voor de jaarlijkse 24 uur race met moderne sport auto's en prototypes. Eigenaren en gentleman drivers kunnen zo ervaren wat het moet zijn geweest om met deze auto's te racen op dit circuit.
Het evenement bestaat uit races voor auto's die hebben deelgenomen aan de 24 Uren van Le Mans of voor vergelijkbare auto's van hetzelfde model. Alleen auto's van voor 1979 zijn toegestaan, en zijn ingedeeld in zes verschillende tijdperken (zie de grids op deze pagina). Om deel te nemen moet de courreur in het bezit zijn van een FIA International Competition licentie, wat betekent dat de bestuurders in het dagelijks leven veelal op professioneel niveau rijden.
Tijdens de Le Mans Classic doet de toeschouwer een stap terug in de tijd en waant men zich even in vroeger tijden.

De Grids

Grid	Periode	Titel	Beschrijving	Foto
Grid 1	1923-1939	Pioniers in het stof met 8 cylinders	De Bentley Boys krijgen de overhand op Chenard & Walcker op het 17,262, en later 16.340km lange en niet-geasfalteerde circuit. Ondanks twee keer te worden gepasseerd door Lorraine Dietrich blijven de Engelsen oppermachtig dankzij een verhoging van de motorinhoud door de jaren heen, van 3 naar 6,5 liter. In 1931 vervolgen de supper-charged 2.3 liter Alfa Romeos de strijd waar Bentley was gestopt op het dan 13.492 km lange circuit. Daarna domineerde Bugatti tweemaal en was voor Lagonda en Delahaye een enkele overwinning weggelegd. In 1935 werd met 58 wagens op de startgrid een nieuw deelname record gebroken.
Grid 2	1949-1956	De 'groenen' zijn terug	Na de Tweede Wereld Oorlog zijn veel merken verdwenen en is er plaats voor nieuwkomers. De nieuwkomer Ferrari, wint de eerste naoorlogse race. In de jaren '50 schittert vooral Jaguar met de C en D-Types. Maar ook Talbot (1950), Mercedes (1952) en Ferrari (1954) laten hun sporen achter op de baan. Een vreselijk ongeluk werpt een schaduw het evenement van 1955. Nieuwe voorzieningen, een breder en verkort circuit zijn de ingredienten voor de 1956 editie, die voor het eerst sinds 1924, is niet gehouden in juni.
Grid 3	1957-1961	De 'rode' jaren	Na de Mille Miglia maakt Ferrari indruk op Le Mans met zeven overwinningen vanaf 1958. In dat jaar worden 15 uur uitgevochten in de regen. In 1959 komt, na hun succes op de Nürburgring, Aston Martin op het strijdtoneel met een eerste en enige overwinning op Le Mans. De Britse firma krijgt het in de volgende jaren niet voor elkaar dit succes te herhalen, ondanks de opmerkelijke prestatie om met twee auto's tussen de 13 equipes te belanden die de eindstreep halen van de 55 starters. In 1961, lukt het Ferrari om net als Bentley en Jaguar een vijfde overwinning neer te zetten.
Grid 4	1962-1965	Ferrari voorop met de Amerikanen aan het stuur	In 1962 is het podium voor Ferrari en krijgt als fabrikant de meeste titels in de Sarthe. Na vier overwinningen in acht deelnames kondigt Olivier Gendebien zijn pensioen aan. En in het zelfde jaar behalen elf GT's tot de eerste 13. Le Mans ontdekt de turbos in 1963 met een BRM/Rover die in 1965 zijn terugkeer maakt. De overwinning gaat naar Ferrari, maar Ford en een Lola GT maken een opmerkelijke entree op Le Mans en komen het jaar daarna terug met drie GT40S en 2 Cobra Daytonas. Phil Hill zet met de Ford een nieuw track record neer. Hoewel Ferrari de negende overwinning in 1965 op naam zet, was het een Amerikaans feestje van het NART team (North American Racing Team) dat met de 275LM deze prestatie neer zette.
Grid 5	1966-1971	Een Ford overwinning maar Porsche loert	Vanaf 1966 neemt de midden-motor de leiding. Ford slaat de Cavallino neer met een spectaculair gevecht, en heeft het hele podium van 1966 voor zichzelf. In 1967 zijn het de 24 Uren van de Eeuw, met het meest adembenemende startgrid ooit. Dit jaar is ook het jaar van de records en dat dwingt de autosport autoriteiten om tot maatregelen te komen om de capaciteit van de prototypes reguleren. De Amerikaanse gigant Ford is terug in 1968 en 1969. De GT40 ster heeft zijn strepen verdiend ... Dan komt Porsche op het strijdtoneel en begint een reeks records die nog moeten worden geëvenaard (24 uur met een 222.3km / h gemiddelde snelheid).
Grid 6	1972-1981	Ford bevestigt, Matra valt op, Porsche neemt over ...	In 1972 zet een wijziging van de regelgeving de 917s buiten spel. De Matra V12s namen drie overwinningen met Henri Pescarolo mee naar huis en toen waren ze verdwenen van het strijdtoneel. 1975 was het jaar van de Gulf Mirage (1 & 3), waarmee John Wyer toetreedt tot de zeer exclusieve Endurance Masters Club. Dit was ook het eerste jaar van de drie opeenvolgende winstjaren voor Jacky Ickx, waarmee de Belgisch kampioen gelijk komt te staan met Olivier Gendebien qua overwinningen. Het record werd in 2013 verbroken door Tom Christensen met negen overwinningen. In 1978 was het de beurt van Frankrijk om zich te onderscheiden op eigen terrein. Renault was altijd aanwezig maar tot noch toe niet opvallend. Ten eerste bleef de Alpine gereden door de Fransen Didier Pironi en Jean-Pierre Jaussaud voor de Porsche van begin tot eind van de race. Ondertussen brak de andere Fransman, Jean-Pierre Jabouille, het track record. Het volgende jaar werd het circuit gewijzigd en deden de Ferrari BB LM's en BMW M1S hun intrede terwijl Porsche een aaneenschakeling van triomfen op naam zette die tot op heden nog steeds niet zijn geëvenaard.