De 24 uurs race van Le Mans kent een enorm lange historie en is samen met de Mille Miglia een van de oudste endurance races in de autosport.
Toen de eerste race in 1923 werd gereden was er nog nauwelijks sprake van een circuit. Het grootste deel van het parcours was onverhard en de lengte was toen nog 17,262 km. Het idee was om de race iedere 2 jaar te gaan rijden maar in 1928 werd besloten om hier een jaarlijks evenement van te maken.
De 24 uur van Le Mans is de oudste en grootste autorace ter wereld voor sportwagens. Het is, samen met de Grand Prix van Monaco en de Indianapolis 500, de beroemdste race van het jaar. Er komen zo'n 300.000 toeschouwers op af, er zijn 2500 journalisten aanwezig en bijna 200 miljoen mensen volgen de race op TV. Daarmee is de 24 uur van Le Mans ook het grootste jaarlijkse sportevenement van Europa.
In totaal starten er 60 auto's, in verschillende klasses, elk bestuurd door 3 coureurs. De auto's worden geselecteerd uit het veel grotere aantal ingeschreven auto's. De door de organisaties uitgenodigde teams krijgen op de eerste zondag van mei de kans om één dag op het circuit te testen. Op de maandag en dinsdag voor de race in juni worden alle auto's gekeurd op een plein in het oude centrum van de stad. Net als de test in mei trekt de keuring tienduizenden toeschouwers. Op woensdag en donderdag worden van 7 uur 's avonds tot middernacht de kwalificatie sessies verreden, die de startopstelling bepalen. Op de vrijdag, een rustdag, worden alle coureurs aan het einde van de middag op oude auto's door het centrum van de stad gereden. Deze parade trekt ruim 60.000 mensen. Na een warm-up op zaterdagochtend en vele festiviteiten op de starting grid, gaat de 24 uur van Le Mans traditioneel om 15.00 uur van start. In 2021 zal ook voor het eerst de Hypercar klasse zijn debuut maken en is er nog meer dynamiek tijdens de race te ervaren.

1955 een rampjaar

Voor Le Mans vond het ultieme dieptepunt plaats in 1955. Pierre Levegh vloog toen met zijn Mercedes Benz de tribune in en zorgde voor een onvoorstelbaar inferno. Inclusief de coureur vonden 83 mensen de dood en raakten honderden gewond, waarvan velen zeer ernstig.
Wie de beelden bekijkt ook al is het niet voor de eerste keer- blijft verbijsterd staren naar de onvoorstelbare ramp die zich voor je ogen voltrekt. Om vervolgens te zien dat baancommissarissen op een zeer vanzelfsprekende wijze de grootste brokstukken van de weg halen om de wedstrijd door te kunnen laten gaan. Met een tribune in lichterlaaie waar tientallen mensen liggend, staand en schreeuwend verbranden, rijden de bolides gewoon verder.
Pas 's ochtends, als het dodental bekend raakt, besluit Mercedes om zijn twee overgebleven bolides, waaronder die van de koplopers Juan Manuel Fangio en Stirling Moss, uit de wedstrijd terug te trekken. Mike Hawthorn en het Jaguar team bleven in de wedstrijd doordat zij vonden dat ze niet verantwoordelijk waren voor de crash. Hawthorn won de race met zijn teamgenoot Ivor Bueb, maar vierden hun overwinning niet. De begrafenisdiensten voor de overledenen werden de volgende dag gehouden in de kathedraal van Le Mans.
Na de race werd na officieel onderzoek vastgesteld dat het ongeluk niet door Jaguar veroorzaakt was, en dat het ging om een raceongeluk. De dood van de toeschouwers werd verhaald op de ontoereikende veiligheidsmaatregelen van het circuit, wat leidde tot het verbannen van autosport in Frankrijk, Zwitserland, Duitsland en andere landen tot de circuits aan een hogere veiligheidsmaatstaf waren aangepast. Toch ging in 1956 de 24 Uurs-race natuurlijk gewoon weer door.

24 uur lang geregiseerde chaos

Ieder jaar weer is de 24 uur van Le Mans een bruisende smeltpot van teams, coureurs en bezoekers die zich 24 uur lang onafgebroken door elkaar heen bewegen. Een endurance race vergt het uiterste van mens en materiaal. Uiteraard moet de techniek in orde zijn om 24 uur lang de uiterste prestatie te leveren maar vergeet ook de coureurs en teams niet. De race strategien worden tot in de laatste details voorbereid en tijdens de race bijgewerkt. De spanning is overal op het circuit voelbaar en na een lange nacht komt altijd het magische moment dat de zon weer op komt en duidelijk begint te worden hoe de kaarten geschut zijn. Maar dan nog liggen de autos ook na zoveel uren continue racen zeer dicht bij elkaar en wordt er nog steeds bumper aan bumper gevochten om elk plekje.
Als bezoeker kunt u er voor kiezen de nachtelijke uren comfortabel in bed door te brengen maar de echte liefhebber blijft natuurlijk op het circuit om de vorderingen te volgen. De keuze is aan u maar ook als u de nacht besluit aanwezig te zien zult u ontdekken dat u een onvergetelijke ervaring mee maakt.

De Klassen

Grid	Beschrijving	Foto
LMP 1	Dit is de koningsklasse in de 24 uur van Le Mans. Alle auto's uit deze klasse zijn volledig gesloten. Deze klasse is ook nog eens gesplitst in twee categorieen: LM P1 en LM P1-H. De laatste is speciaal voor fabrieksteams want deze mogen speciale hybride motoren gebruiken. Deze motoren bestaan uit een normale motor, meestal met turbo's, en een elektrische motor. Voorbeelden zijn de Porsche 919 Hybrid, Audi R18 E-tron en de Toyota TS050 Hybrid. In de gewone LM P1 categorie mag geen hybride motor gebruikt worden en deze categorie is voor teams met een beperkter budget. Voorbeelden hiervan zijn de Rebellion R-13 en de BR Engineering BR1. Deze auto's wegen minimaal 875 kg + 3 kg camera's. De maximummaten van de auto's zijn (L x B x H): 4650 x 1900 x 1050 mm. De motor moet een benzine of diesel viertakmotoren zijn. De inhoud van de motor mag niet meer zijn dan 5500cc in de LM P1 klasse en is vrij voor de LM P1-H-categorie. Er bestaan ook restricties op het overmatig gebruik van brandstof. Kleur deelnemersnummer: Rode achtergrond, wit nummer.
LMP 2	De LM P2-klasse is de klasse voor de 'goedkopere' prototypes, met een maximumprijs van 483 000 EUR zonder motor. Alle auto's in deze klasse moeten volledig gesloten zijn. Het minimumgewicht in deze klasse is 930kg. De maximummaten van de auto's zijn (L x B x H): 4750 x 1900 x 1050 mm. Voorbeelden zijn de Ligier JS P217 en de Dallara P217. In 2004 voldeed alleen Lola-Judd nummer 32 aan de regels voor LM P2. Kleur deelnemersnummer: Blauwe achtergrond, wit nummer.
LM GTE PRO	Deze auto's komen qua regels overeen met de GT1-auto's uit de FIA GT-klasse. Er zijn slechts twee verschillen: de achtervleugel is kleiner en het gebruik van carbonremmen is toegestaan. De motorinhoud is maximaal 8 liter voor atmosferische motoren, 4 liter voor turbomotoren. Het gewicht van de auto's is minimaal 1100 kg. Voorbeelden: Ferrari 550 Maranello, Corvette C6-R, Aston Martin DBR9, maar ook de Saleen S7-R of de Maserati MC12 Corsa. Kleur deelnemersnummer: Groene achtergrond, wit nummer.
LM GTE AM	In 1962 is het podium voor Ferrari en krijgt als fabrikant de meeste titels in de Sarthe. Dit zijn de GT2-auto's uit de FIA-GT-klasse. Het minimumgewicht is 1100 kg, de eisen aan de motoren zijn hetzelfde als in de LM GT1-klasse. Voorbeelden zijn de Porsche 911 GT3 RSR, Ferrari 458. Kleur deelnemersnummer: Oranje achtergrond, wit nummer.